Galderak

Ariketa honetan Jose Moyaren bideoak landuko ditugu:

•Alderatu José Moyak konpetentzien inguruan ematen duen definizioa, DeSeCo txostenak (2005), Europako Erkidegoen Batzordeak (2006) eta Heziberrik planteatzen dutenarekin. 

 José Moyaren ustez, konpetentzia, pertsona bat mobilizatzen duenean bere errekurtso guztia eta bere errekurtsoa irtenbide bat emateko lan edo zeregin bati testuinguru jakin batean erabiltzen duenean.

“Nahiz eta asko jakin ez zara konpetenteagoa” Jose Moya

•José Moyaren iritziz zeintzuk dira gure hezkuntza sistemak aintzat hartzen dituen ikaskuntza motak? Zein hezkuntza legediaren ondorioz eman zitzaion garrantzia ikaskuntza mota bakoitzari? 

José Moyarentzat 8 ikaskuntza mota daude, baina hauek denak zehazteko lehengo irizpide batzuk bete behar dira, hiru konkretuki; lehenengoa, denen eskueran egon behar dira; bigarrena, oinarrizkoak izan behar dira denentzat; eta azkenik, Oinarrizkoak direnak laguntza eskaini behar dute ikasten jarraitzeko.

Legediaren ondorioz hezkuntzari eman zitzaion garrantzia

•Moyak adierazten du oinarrizko hezkuntzak ez duela izaera selektiborik. LOMCE-ren DBH etaparen antolaketa ikusita zer iradokitzen dizu. Ikusi beheko irudia.

LOMCE (Lege organikoa hezkuntza kalitatea hobetzeko)

Ikasleak oso garrantzitsuak dira, hezkuntza muina dira. 

Ikasle guztiei laguntza eman behar zaiela, hezkuntza bat jasotzera behartu diegu eta bidegabekoa izango litzateke laguntzarik ez eskaintzea. Gauzak aldatzeko estrategia berriak bilatu behar dira, baina hobetzera bermatzen dizkiguten estrategiak.

•Ebaluaziori dagokionez, zer da José Moyak aipatzen duena halabeharrez egon behar duela konpetentzien ebaluazioa eman ahal izateko. Zer da bere iritziz informazio iturri egokiena hau gauzatzeko? Zer da Heziberri dekretuak adierazten duena honekiko. 

Konpetentziak ebaluatu egin behar dira beti bi kondizio edo baldintza betetzen. Lehenengo baldintza, beti informazio iturri bat egon behar da, eta bestetik, ebaluatzeko irizpide batzuk bete behar dira. 

Ebaluatzeko irizpide hauek curriculumaren barruan kokatuta daude, eta ez dira existitzen konpetentzia bakoitzeko, baizik eta curriculumaren gune guztietan.

Argazkien eztabaida 2

  Lehenengo mugikorra 1973. urtean jaio egin zen, Martin Cooper eta John F. Mitchell-en eskutik. Baina 2000 urtera arte mugikorrak bakarrik jaso eta bidali zezaketen deiak edo mezuak, urte hortatik aurrera mugikorrak beste izen batekin ezagutu izan dira, smartphone. Izen hau ipini zieten mugikorrei orain beste aplikazio batzuk dituztelako, hala nola, bidejokoak izatea, MP3 erreproduzitzaileak, Bluetooth, interneta eta abar. 

  Gaur egun erabiltzen ditugu mugikorrak edozertarako, adibidez, lekuak aurkitzeko, musika entzuteko edota umeeak entretenitzeko. Azken hori arazo bat sortu egin du gizartean, umeak pantaila baten aurrean egotea egun osoan, mugikorra, tableta edo telebista ez du axola. Baliteke ez aurkitzea arazo bat honetan, edo esatea onuragarria dela umeentzako teknologia erabiltzen jakitea, baina… Zer gertatuko da jostailuekin? Ikusi arretaz argazkia, hori delako gaur egungo egoera umeekin. Oraingo umeak ez dute nahi erostea panpin bat, kometa bat edota bizikleta bat, beraien desira bakarra mugikor bat izatea da, bere lagunekin konektatuta egoteko etxetik. Zertarako atera kalera, etxetik lasai egon ahal bagara gure lagunekin komunikatzen?

  Irakasle moduan egoera hau ez zait bat ere gustatzen, honek bakarrik eragiten duelako adikzioa sortzea eta harremanak pantaila baten atzetik eraikitzea. Orainaldian ere teknologia erabiltzen da klasean, modu honetan liburuak eta kuadernoak bazter batean uzten dira. Nire ikuspuntutik metodologia honek bakarrik arazo gehiago ekarriko ditu, zeren eta orain umeek beste aparatu bat dute jolasteko, ez ikasteko.

Argazkien eztabaida 1

Zergatik...?

Argazki 1

   Denok edo ia denok dakigu nor den lehenengo argazkiko irakaslea ezta? Ez dakitzenentzako Cesar Bona irakaslea da, Zaragozakoa (Espainia). Berak, garrantzia ematen die ikasleei, hortaz, interesatzen zaizkien edo jakin-nahia eragiten dien gaiak jorratzen du, curriculum-a alde batera usten. Irakasle honen teknika berritzaileak eraman dute 2015-ko Global Teacher Prizeko hautagai bat izatera. Nahiz eta ez irabazi, Nancie Atwell Estatu Batukoa irabazi zuen, garrantzia eman diote hortik aurrera irakasle honi Espainia osoan.

Argazki 2

   Orain begiratuko dugu beste argazkiari, zerbait arraro somatzen duzue? Cesar Bonaren aurpegia egon beharrean, Maria Acasorena agertzen da. Ziur asko gehienok ez duzue ezagutzen irakasle hau eta egia esanda ni duela aste bat arte ez nuen ezagutzen ere. Bera ere teknika berritzaileak erabiltzen ditu umeen ikaskuntza hobetzeko, baina bere proiektua zuzenduagoa dago irakasleontzat. Hala ere, esan beharra dago mundu osoan ezaguna da, hainbat unibertsitatetan eta eskoletan lan egin duelako mundu osoan. Orduan, zergatik ez da izan Espainako kandidatua Maria Acaso urte hauetan zehar, eta urte honetan ere gizon bat izan da? 

   

Grafikoa 1

 Grafiko honetan agertzen den moduan Lehen Hezkuntzako irakasle gehienak emakumeak dira %80, eta beste guztiak gizonak, %20. Hau esan nahi du, gure estatuan irakasle gehiengoa emakumeak direla, eta ez dira inoiz finalistak izan Global Teacher Prize-n. Nola da posible? Maria Acasorentzat beldurra du errua, hainbat eta hainbat proiektu ez egiteagatik beldurrarri esker. Eta beldur horren aurka jokatu egin behar dugu orain, gure etorkizuna lanean hobeagoa izateko; soldata berdina jasotzeko, prestigioa lortzeko... azken finean berdintasuna lortzeko gizartean, bai irakasle lanean eta beste lanetan. 

  Emakumeak kezka asko dituzte lanean aritzeko. Kezka handienak hauek dira; familia eta lana nola bateragarri egin, soldata baxuagoak gizonekin alderatuz eta denda bat aurrera eramateko arazo gehiago izatea. Arazo hauek emakumeen motibazioa lanean jarraitzeko jeisten dute eta ailegatzen da puntu bat non konformatzen garela, eta hori ezin dugu onartu. Emakumea inoiz ezin du onartu bera eskubide ezberdinak dituela, bestela iraganera bueltatuko gara, non emakumea ez zen baloratzen.

   

   Idatzi honekin ez dut esan nahi Cesar Bonaren lana ez denik ona edo baliagarria hainbat eta hainbat irakasleontzat, emakume zein gizon. Honekin esan nahi dudana da, bidegabea dela XX. mendean egon eta oraindik berdintasunean ez bizitzea. 

 Nire ikuspuntutik gure gizartea oraindik ez dago prest berdintasunean bizitzeko, eta hori ez dut nik esaten, ikusten da. Oraindik gauean ezin gara kaletik bakarrik joan beldurra sentitu barik. Oraindik ez dugu soldata berdina jasotzen lan berdina egiten gizon batekin alderatuz. Oraindik gure hizkuntza matxista da. Momentuz ez dut ikusten gizartea berdintasunean, eta uste dut denbora asko pasa behar dela eta borroka asko egin behar dela hau aldatzeko.